ارزیابی پتانسیل روانگرایی با استفاده از سرعت موج برشی (مطالعه موردی جنوب تهران)
همکاران: روزبه دبیری، محمدرضا کشاورز بخشایش
چکیده
در این طرح پژوهشی، برای ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاکهای ماسهای و لایدار، نتایج حاصل از دو روش مقاومت نفوذ استاندارد ( (Standard Penetration Testو سرعت موج برشی (Vs) مقایسه شده است. در روش مقاومت نفوذ استاندارد (SPT)، از طرح ارائه شده توسط سید و ادریس (۱۹۷۱) و آییننامه طراحی پلهای شاهراهی ژاپن (۱۹۹۱) استفاده شده است. ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاکها (ماسهای و لایدار) با استفاده از سرعت موج برشی (Vs) بر اساس روش اندروس و استوک (۱۹۹۷) انجام شده است.
در این بررسی، بخشی از جنوب تهران به مساحت ۱۸۲ کیلومتر مربع به صورت مقدماتی، مطالعه و تعداد ۳۳ گمانه تحلیل شده است. مقادیر سرعت موج برشی (Vs) بر اساس اطلاعات موجود آزمایشهای انکساری و درونچاهی برآورد و عمق آب زیرزمینی بر اساس نقشه عمق آب زیرزمینی در سال ۱۳۷۸ در دشت تهران تعیین شده است. ضریب اطمینان در مقابل روانگرایی در اعماق مختلف برای هر دو روش محاسبه و درصد موارد تطابق نتایج حاصل از دو روش در اعماق مشترک خاک
به دست آمده است. در نهایت، با استفاده از روش ایواساکی و همکاران (۱۹۷۸)، شاخص پتانسیل روانگرایی برای هر دو روشِ ذکر شده تعیین و نقشههای مقایسهای خطر روانگرایی برای آنها تهیه شده است. به نظر میرسد که علت اصلی تفاوت نتایج در دو روش آن است که آزمایش نفوذ استاندارد، مقاومت خاک را در یک نقطه از توده خاک منعکس میکند؛ امّا سرعت موج برشی، میانگینی از مقاومت خاک را در توده خاک نشان میدهد. همچنین بر اساس بررسیهای انجام شده، مقدار شاخص پتانسیل روانگرایی در خاکهای دارای سمانتسیون، در روش مقاومت نفوذ استاندارد، هماهنگی بیشتری با مقدار این شاخص در روش سرعت موج برشی دارد.
واژههای کلیدی
روانگرایی، سرعت موج برشی، آزمایش نفوذ استاندارد، خاکهای دارای سمانتسیون، نقشه پهنهبندی
By:Farajollah Askari, Roozbeh Dabiri, Mohammad Reza keshavarz Bakhshayesh
Abstract
Keywords:
liquefaction, shear wave velocity, Standard Penetration Test