مصالح مخلوط که طيف وسيعي از ترکيب انواع خاک شامل رس، سيلت، ماسه، شن و حتي قلوه سنگ را در بر مي‌گيرد، در طبيعت به ويژه در رسوبات طبيعي و همچنين در سازه‌هاي ژئوتکنيکي به وفور يافت مي‌شود. مطالعه رفتار مکانيکي رسهاي مخلوط بدليل وجود آنها در بسياري از مناطق و همچنين کاربرد آن در پروژه‌هاي مهمي همچون هسته سدهاي خاکي، يک نياز کاربردي و ضروري مهندسي ژئوتکنيک مي‌باشد. در سالهاي اخير رفتار رسهاي مخلوط در بارگذاريهاي متداول استاتيکي و ديناميکي تا حدودي بررسي شده است، ولي هنوز نياز به تحقيقات بيشتر براي بررسي رفتار مکانيکي اين مصالح وجود دارد. بمنظور بررسی رفتار خاکها تحت بارگذاري‌هاي ديناميکي (مثلاٌ تحليل پاسخ زمين در اثر زلزله) در روشهای مختلف به برخي از پارامترهاي خاک که معمولاً تحت عنوان خواص تغییر شکل ديناميکي خاکها ناميده مي‌شوند، نياز مي‌باشد. مدول برشی و نسبت میرایی از مهمترین این پارامترها می‌باشند که کاربرد وسیعی در تحلیلهای خطی معادل و غیرخطی در مسائل ژئوتکنیک لرزه‌ای دارند.
در تحقيق حاضر تاثير پارامترهاي مهم بر مدول برشي و نسبت ميرايي مخلوطهاي رس-سنگدانه بمنظور بررسی مشخصات تغییر شکل ديناميکي اين مصالح بررسی شده است. تأثير پارامترهايي همچون نسبت سنگدانه، نشانه خميري بخش ریزدانه، فشار همه‌جانبه و تراکم نسبی اولیه بر مدول برشي و نسبت ميرايي بررسی گردیده است. جهت انجام این تحقیق، نمونه هایی از رس خالص و ترکیب ۶۰% رس با ۴۰% سنگدانه، ۴۰% رس با ۶۰% سنگدانه و ۲۰% رس با ۸۰% سنگدانه با سه نوع رس مختلف (با نشانه خمیری کم، متوسط و زیاد) در تراکم‌های مختلف تهیه، و در تنش‌های تحکیمی ۱۰۰، ۳۰۰ و۵۰۰ کیلوپاسکال تحکیم و آزمایش شدند. جهت انجام آزمايشات از دستگاههاي ستون تشدید و برش پيچشي تناوبي استفاده گرديده است.
در نهايت بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق مدلهاي رياضي براي تعیین مدول برشی حداکثر (Gmax) بر حسب تخلخل، فشار همه‌جانبه و نسبت سنگدانه، مدول برشی تراز شده (G/Gmax) بر حسب کرنش برشی، نشانه خمیری بخش ریزدانه، فشار همه‌جانبه و نسبت سنگدانه و نسبت میرایی (D) بر حسب کرنش برشی، نشانه خمیری بخش ریزدانه، کرنش برشی و نسبت سنگدانه ارائه شده است و در نتیجه منحني‌هاي استاندارد برای مدول برشي تراز شده و نسبت ميرايي در مخلوطهاي رس – سنگدانه ارائه شده است.