یکی از رایج‌ترین انواع جداکننده‌های داخلی و پیرامونی در ساختمانهای بتنی و فلزی، میانقابهای مصالح بنایی می‌باشند. معمولا مهندسین طراح به دلیل اینکه این اعضا
در انواع سازه های خاکی و یا مستحدثاتی که بر روی خاک بنا می شوند, مهندسین ژئوتکنیک با طیف متنوعی از خاکها روبرو هستند. این
روش های طراحی مبتنی بر تغییر مکان به عنوان جدیدترین ابزار طراحی بر اساس عملکرد ارائه شده اند . از میان روش های متعددی که
جدایش خطر توسط پارامترهای R , M اخیرا روش مرسومی برای ارزیابی خطر لرزه‌ای شده است. در این مقاله سعی شده است تا روش جدایش
مطالعات آزمایشگاهی بسیار کمی برای بررسی رفتار سازه های نامتقارن تحت اثر زلزله، تا مرز خرابی و در فاز غیر خطی و نیز کنترل دستورات
امروزه با ورود دستورالعمل ها و فلسفه های نوین طراحی که از معیار رفتار برای طراحی سازه ها استفاده می کنند، موضوع برآورد لرزه ای
امروزه سیستمهای جداسازی لرزه ای یکی از روشهای توسعه یافته در محافظت ساختمانها در برابر زلزله است. سیستم جداگرهای الاستومری که عموما از لاستیک طبیعی
جزیره قشم با میانگین وسعت در حدود 155-130 کیلومتر مربع و میانگین پهنای 10 کیلومتر در بین عرض جغرافیایی 26/30 تا 27/10 شمالی و طول
